- चकोर
मोबाइल अॅप डाउनलोड करा आणि राहा अपडेट
दर वर्षी ११ ऑक्टोबर ही तारीख उजाडली, की आमच्या दिलाचे ‘शोले’ भडकू लागतात. पडद्यावर सुरू असलेली अन्यायाची ‘जंजीर’ निखळून पडली, की आम्ही ‘सात हिंदुस्थानी’ उत्साहानं त्याच्याविषयीचा ‘अभिमान’ व्यक्त करायचो. त्या लंबूटांग्या देहाच्या अदाकारीत आणि आमच्यात कुठलीही, कुठलीही ‘दिवार’ येऊ नये, असं वाटायचं. जगभरातले ‘अमर, अकबर अँथनी’ याच्यावर ‘कभी कभी’ नव्हे, तर कायमच प्रेम करत आले आहेत. हा स्वप्नांचा ‘सौदागर’ आणि आपण चाहते यांचा ‘मिलाप’ कायम होत राहावा असे वाटे. हा ‘मुकद्दर का सिकंदर’ कधीही ‘मि. नटवरलाल’ होऊन ‘फरार’ होऊ नये, असंही वाटायचं. तो नाहीसा झाला, तर चाहत्यांची अवस्था ‘लावारिस’सारखी होणार, यात काही शंका वाटायची नाही. या ‘शहेनशहा’चा ‘सिलसिला’ सतत सुरूच राहावा, अशी आम्ही मनोमन प्रार्थना करायचो. हा ‘कालिया’ कधी ‘मर्द’ होऊन, तर कधी ‘शराबी’ होऊन आम्हाला आमच्या अनेक व्यथाव्यापांतून ‘मैं आझाद हूँ’ असं म्हणायला लावायचा. त्याचं ‘खुद्दार’ असणं आवडायचं, त्याचा आपल्याशी सदैव ‘याराना’ असावा हीच इच्छा असायची. आमच्यासाठी तोच ‘आज का अर्जुन’ होता आणि तोच ‘राम बलराम’ही होता. हा ‘तुफान’ होऊन कधी कुणा ‘मिली’ला भेटला, तर तिच्यासाठी तो ‘जादूगर’च असेल, यात आम्हा चाहत्यांत कधीही दुमत नव्हतं. तो ‘नास्तिक’ असला, तरी आम्हाला ‘महान’च वाटायचा. तसं ‘नसीब’ घेऊनच तो जन्माला आला होता, याला अगदी ‘खुदा गवाह’ आहे, म्हटलं तरी चालेल. प्रवास ‘बॉम्बे टु गोवा’ असो, वा कुठलाही; प्रत्येक प्रवासात त्यानं कायम आम्हाला ‘आनंद’च दिला. आम्ही आयुष्यभर ‘रोटी, कपडा और मकान’ची लढाई लढत राहिलो, पण त्याच्या पोस्टरवरची ‘एक नजर’ही आम्हाला दिलासा द्यायला पुरेशी असायची. त्याच्या आणि आमच्या प्रेमाचे ‘कस्मे वादे’ केवळ ‘बरसात की एक रात’इतकेच नव्हे, तर आयुष्यभर सुरू राहिले. त्याच्या व्यक्तिमत्त्वाचं गारूड एवढं होतं, की आम्ही त्याच्याच कौतुकाचे ‘आलाप’ आळवत राहिलो. त्याच्या व्यक्तिरेखांची मनातल्या मनात ‘परवरिश’ करत राहिलो. चाहत्यांशी असलेला त्याचा ‘दोस्ताना’ ही आमच्यासाठी ‘शान’ होती. आजच्या जमान्यात ‘अंधा कानून’ ही वस्तुस्थिती असली, तरी हा ‘कुली’च आमच्या मनातला ‘डॉन’ आहे, हेही तितकंच खरं होतं. आमचं जगणं ‘अग्निपथ’ असलं, तरी त्याचे सिनेमे बघणं हा त्यावरच्या उपायांमधला ‘आखरी रास्ता’ असायचा. उत्तम अभिनय हेच त्याचं ‘लक्ष्य’ असायचं. म्हणून तर एवढ्या चाहत्यांची ‘मोहोब्बतें’ त्याच्यावर बरसत असायची. मुलगा नायक असला, तरी अभिनयाचा ‘पा’ कोण आहे, हे तो सहज दाखवून देत असतो. तो समोर असताना ‘कौन बनेगा करोडपती?’ हा प्रश्नच मुळी पडत नाही; कारण त्याचं अस्तित्व, सहवास हेच आपल्याला सर्वांत मोठं गिफ्ट वाटत असतं. कवीचा मुलगा, ‘छोरा गंगा किनारेवाला’ आणि आता ‘जलसा’निवासी असा हा सर्वार्थानं उंच माणूस आज ऐंशी वर्षांचा होतोय. काळ किती भरभर पुढं सरकतो! जवळपास अर्धशतकापूर्वी पडद्यावर ‘अँग्री यंग मॅन’ म्हणून अवतरलेला तो, आज ‘स्वीट ग्रँड ओल्ड मॅन’ झालाय. रूपेरी पडद्यासोबतच आमचं आयुष्यही उजळवणारं त्याचं हे देणं न फिटणारं आहे. त्यामुळं कितीही ‘झुंड’आली तरी त्यानं कधीही ‘गुडबाय’ म्हणू नये, हीच इच्छा!